شهید عباس بابائی   

یک سال بعد از عروسی‏مان یکی از رفقای عباس مارو به منزلش دعوت کرد وقتی رفتیم دیدیم اوضاع

خیلی خرابه و مجلس زننده‏ای است عباس نتونست تحمل کند و از آنجا اومدیم بیرون، خونه که

رسیدیم؛ زد زیر گریه و شروع کرد خودش رو سرزنش کردن بعدشم رفت وضو گرفت و شروع

کرد به نماز خوندن و مشغول خواندن قرآن ونماز شد؛ اون شب خیلی

از دوستاش موندن و توجهی به رضایت خدا نکردند ( وبه قول بعضی‏ها به خودشون گفتن یک شب که هزار شب نمشه!؟)

ولی عباس باز هم نشان داد، قهرمان میدان مبارزه با نفس اماره است.     

علمدار آسمان/ص37